Bewoners

De vroegste bewoners

Slot Zuylen is vooral bekend als huis van de familie Van Tuyll van Serooskerken. Toch was het huis voor het midden van de 17e eeuw nog eigendom van bijna tien andere geslachten! De naam Zuylen kwam van de eerste bewoner: Steven van Zuylen. In de 15 eeuw was het in bezit van Frank van Borsele, de vierde echtgenoot van Jacoba van Beieren. Later behoorde het toe aan Willem van Rennenberg, die het grondig liet verbouwen. In 1617 werd het slot gekocht door Adam van Lockhorst, zoon van een steenrijk Amsterdams papierhandelaar. Zijn kleindochter – Anna Elisabeth van Reede – was zijn enig erfgenaam en erfde Slot Zuylen op vierjarige leeftijd.

Van Tuyll van Serooskerken –
Van Reede

In 1665 trouwde Hendrik Jacob van Tuyll van Serooskerken met Anna Elisabeth van Reede. Door dat huwelijk kreeg de familie Van Tuyll van Serooskerken Slot Zuylen in handen. De familie was oorspronkelijk afkomstig uit Zeeland, maar streek in de 17e eeuw ook neer in Utrecht. Enkele telgen van het geslacht bekleedden toen prominente posities in de provincie, maar het waren de nakomelingen van dit echtpaar die de familie Van Tuyll van Serooskerken tot een van de meest aanzienlijke adellijke geslachten van Utrecht maakten.

Van Tuyll van Serooskerken –
De Vicq

Diederik Jacob van Tuyll van Serooskerken – kleinzoon van Hendrik Jacob – trouwde in 1739 met Helena Jacoba de Vicq, enig dochter van een steenrijk Amsterdams koopman. Zij bracht een aanzienlijke erfenis mee, die hoofdzakelijk tot stand was gekomen met koloniale ondernemingen als de VOC en de WIC. Dat koloniale kapitaal werd aangewend om Slot Zuylen ingrijpend te verbouwen. Diederik Jacob investeerde zelf ook verschillende malen in koloniale ondernemingen, zo had hij voor fl. 10.000 aan aandelen in Surinaamse plantageleningen.

Belle van Zuylen

De beroemdste bewoner van Slot Zuylen is ongetwijfeld Belle van Zuylen, geboren als Isabella Agneta Elisabeth van Tuyll van Serooskerken. Ze wordt wereldwijd geroemd om haar vooruitstrevende opvattingen over gelijkheid, in het ten aanzien van de positie van vrouwen. Zij bracht tot haar dertigste de zomers in Slot Zuylen door. Belle was breed geïnteresseerd en hield zich bezig met schrijven, dichten, musiceren, tekenen, tuinieren en handwerken. Van haar hand bleven honderden brieven bewaard, evenals romans, essays en andere geschriften. In haar leven ontmoette ze verschillende grootheden van de verlichting, zoals Diderot, Voltaire en Hume. In 1771 trouwde Belle met Charles Emmanuel de Charriere, met wie ze verhuisde naar Colombier in Zwitserland. Daar verwierf ze wereldfaam als Madame de Charriere. Van haar ouders erfde Belle een grote portefeuille aandelen, waaronder in verschillende koloniale ondernemingen en plantageleningen. Ondanks haar uitlatingen over gelijkheid, sprak zij zich over gelijkheid voor mensen in slavernij niet eenduidig uit.

De negentiende en vroege twintigste eeuw

In de late 19e eeuw stierf de tak van de familie die het slot tot dan toe bewoonde uit. Het echtpaar Van Tuyll van Serooskerke – Van Weede waren de laatste bewoners in die lijn en lieten geen kinderen na. Achterneef Frederik Leopold Samuel van Tuyll van Serooskerken erfde het huis en de titel Heer van Zuylen als verre achterneef. Als ingenieur van beroep en nieuwe Heer van Zuylen spande hij zich actief in voor het onderhoud en de modernisering van Slot Zuylen. Gekscherend werd hij ook wel de ‘betonbaron’ genoemd.

De laatste bewoners

Het echtpaar Van Tuyll van Serooskerken – Van Lynden bewoonde Slot Zuylen nog tot 1952. Toen brachten zij het huis, de tuinen en de collectie onder in Stichting Slot Zuylen. Het was hun wens het maatschappelijk belang te dienen door het huis als museum open te stellen. Zij lieten het koetshuis tot woning verbouwing en namen daarin hun intrek. Hun nazaten spannen zich tot op de dag van vandaag op verschillende manieren in voor het welzijn van de stichtingen die Slot Zuylen beheren en exploiteren.